Hayâl Kurmak da Parayla Şiiri - Cem Kamalı

Zamanı kirletiyor düşüncelerim, hayatın eksik yanına denk gelmekten yorulmuşum artık..
Öyle iyi hissediyorum ki damarlarımı, haddini aşıyor kanım; bu yara fazla derin..
Yara bandı yapıştırıyorum kapı kollarına, dolap kulplarına, havluya bile, musluklara bile.. Yani bu evde ellerinin değdiği her yere.. Yani her yer yaralı..
Yani biz, yokken buralarda, suyun bile kanlısı akıyor musluklardan, içimin nehirleri Nil'i aştı, bilirsin, ağlayamam ben, içime dökerim yaşları..
Hiçbir kimse yaklaşmak istemiyor artık, hastalıklı gibiyim.. Acı bulaşmaz derler ama, korkuyor yine de insanlar.. Yaklaşmıyorlar..
Umut gözlerine sürme çekmiş, saçları alımlı, aşık ediyor kendine ama, sonrası hep yaralı..
Ve biliyorsun,
Aşka dair son bir mısra vardı dilimde, onu da çaldın dudaklarımdan.. Artık ne yâr derim kimseye, ne de severim candan..