Hayal Kızım Şiiri - Ertuğrul Bolten

Bir kızım olsun isterdim...
Şöyle kıvır kıvır saçları,
boğum boğum kolları, bacakları.
Atatürk gibi masmavi gözleri olsun.
Boncuk boncuk baksın,
Kıpır kıpır koştursun.
Yüreğime neşe saçsın.

Tutsam Ellerini;
koklasam, koklasam, koklasam.
O mis gibi kokun ile aklıma yapışsan.
Her nefesimde tüm bedenim de dolaşsan.
İsmini su koysam; mesela azelya su.
Adın gibi hayat versen dağlara taşlara.
Kokusuz dedikleri azelyanın,
kokusu olsan burnumun direklerinde.

Tadamadığım duygum, ulaşamadığım hayalim.
Ömür bittikçe yüzümde azalan gülümsemem.
İnsan büyüdükçe hayalleri küçülürmüş meğer.
Sende üzülüyor musun ben gibi hayali kızım.
Kim bilir nasıl kızgınsın
seni VAR edemediğim için.

Hiç olmasan da hasretin içimde
kocaman bir yara.
Olsan koşarak sarılırdın dimi boğazıma?
O minik ellerinle burnumu tutar,
saçlarımı çeker miydin.
Yada; hadi baba sana makyaj yapayım deyip
Beni maymuna çevirir miydin...

O kalem parmaklarını ısırmaz mıydım.
Bukle bukle saçlarını okşamaz mıydım.
Sevinç çığlıklarının arkasın da koşup
Seninle Saklambaç, körebe oynamaz mıydım.
Uyuman için sana kitap okumaz
Geceleri kalkıp kalkıp üzerini örtmez miydim...
Yapardım elbet hem de büyük keyifle yapardım.
Hayali kızım, ulaşamadığım, sarılıp koklayamadığım.

Kendimi biliyorum buz gibi bir baba olmazdım.
Yok töreymiş adetmiş diye senden uzak duramazdım.
Arkadaşın, sırdaşın,
başını omzuna yaslayacağın yoldaşın,
sevgiyle sarılacağın baban olur,
seni hiç kırmazdım.
Söyle kızım, söyle doya doya sarılamadığım.
Sen de beni sever miydin,
sen de bana sahip çıkar mıydın?