Bazen de olmak istediğim yerdeyken
ben olmak istediğim ben olamıyorum,
Güzel bir manzara karşısında,
ılık bir bahar akşamında
bir deniz kenarında
hem de şiir gibi bir günbatımında
hatta tepemde martılar uçarken mesela
Fikrimle bir masal kahramanı olmaya hazırken hem de
Bir prenses kostümünün altına giyilmiş plastik terlik gibi
eğreti kalıyor ruhum bedenime
Böyle anların hayaliyle yaşarken,
gerçeğinde hayal kırıklığı oluyorum sadece
Ya diyorum ben fazla hayal kuruyorum
ya fazla iyi tabir ediyorum düşlerimi.
Çünkü biliyorum bunlar kurduğum değil öğrendiğim hayaller
Aşk filmlerinden, şiirlerden…
Ben martılar gibi olmak istiyorum oysa
Bu dayatmalardan habersiz anın içinde ve özgürce
Sadece kendin olmak ne zor,
Ben dediğin her parçanda kim bilir kimlerin izleri,
Hangi anların tortuları,
hangi öğrenilmiş acıların yaraları,
gerektiği için akan yaşların rutubeti var,
Belki de böyle ben oluyor insan,
Birbirinden çoğalıp azalarak…
EYLÜL 2014
Oya ErişmişKayıt Tarihi : 20.2.2015 22:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!