Hayal Kırıklığı Şiiri - Gülcandan Baydar

attım izini ruhumun derinlerine
bir namın kalmadı bende
yok senden beklediğim bir mevsim
bıraktığın güzden eserin
esiyor rüzgarın yüzümün ikliminde
başımda yağmurun sele döndüğünde
gökkuşağın silindi gözümde

teslim ettim sırrımı bir dost gülüşüne
kestim gönül bağımı hatırlardan
kapandı bendeki hüznün kapıları
kopardım umudumu yakamozlardan
topladım seraba vuran hüzünlerimi
sonbahar çemberinden geçen gülüşlerimi
sayıklamalarım kanatır sağır olmuş dünümü
karanlığa çevirir sözlerin günümü

kurtlu düştür geçmişten soluk alıyor
hayal kırgını ruhumun mavisinde soluklanıyor
yelken açıyor ömrüm rüzgara
uyandırır sabahımı kuşlar
incinmiş umudum beni sorgular
çıra tutar yoluma dost sevgisi
okşar yıldızlar uykusuz gecemi
bahar kokusuyla doldu gecenin eteği
karlı ovasında filizlenen kardelen
geleceğe çağırıyor beni