Hayal Kırıklığı Şiiri - Kemal Çakır

HAYAL KIRIKLIĞI

Kanatlarında yıldırımlar vardı.
Ağzında bulutlar.
Gözlerinde yağmur.
Heyecanla baktı aşağıya.

Fakat birden bire
Soldu yüzü, karardı gözleri.
Çünkü kırılmıştı;
Bulut gibi içli,
Yağmur kadar saf,
Dolu kadar kızgın,
Kar kadar beyaz hayalleri.

Yazık! hayallerinin aksine
Simsiyahtı aşağıda gördükleri.
Darmadağın oldu saçları,
Bir ara hıncını almak istedi
Ama "deymez" deyip vazgeçti
Yükseldikçe yükseldi…
Sonra yavaş- yavaş yerini Güneşe bıraktı.
Anlaşılan o ki,
O, gözyaşlarını sineye çekti.

15.02.2001 Kemal ÇAKIR