Hayal Kırıklığı Şiiri - Bahattin Karagöz

Muhteşem Yüzyıl'la geldi dün, yada,
Kızdırdın torunu, güldürdün yada.
Bizim gibi ülke yoktur, dünyada,
Fransa, Fas, Hind'i, Çin'i tanıdım.

Derse çalışmazsan, sınıfta kal, çak.
Uğurdur, duvara bir eski nal çak.
Cennetten kovdurtan yılandan alçak,
Besbeter hin oğlu hini tanıdım.

Söylemek gerekir geldiyse yeri,
Gah Yunan'ı iter, gah Ermenileri;
Papayla, hileyle bin yıldan beri
Haçlı'da sönmeyen kini tanıdım.

Kısmet bulmak için kalkmalı erken,
Vuslatı tatmalı kız iken, er'ken.
Düğünde herkese ikram ederken
Ortada devrilen sini tanıdım.

Doğrularla olmak ne büyük murat,
Ne fazladan methet, ne de çamur at.
Öyle kişi var ki değişken surat,
İki yüz ne demek, bini tanıdım.

Dost gibi düşmanı tanı ha, tanı!
İncitme kefensiz, şehit atanı.
Kendi tarihine leke atanı
Evvel bilmez idim, yeni tanıdım.

İyice anladım bunu bir daha,
Aşkın çilesine biçilmez baha.
Nihayet seninle çıktım feraha,
Ben sende kayboldum, beni tanıdım.

Yarışa mı girmiş açan, açılan?
Haram değil, helal artık kaçılan!
Mısır koçanından yere saçılan
Ne kadar insanı den'i tanıdım.

den:tane,
den'i: alçak