Hayal Kelebeği Şiiri - Kırgın Sümbül

Dertlerle dolu gönlüme bir fidan açtı dedim
Çok gülmez hep susardı, bir zalimi çok sevdim
Ay ve yıldız gökte pırıl pırıl parlasa
Denizimin dalgası dünyayı kasıp kavursa
Toprağım kuruyup,ışığım yokolsa
Hayatım fakirlik içinde yoğrulsa
Derdim ki ben yine onu tek onu seveceğim...
Güneşi olup, dünyasını aydınlatıp, ona neşe vereceğim...

Ansızın değişti yel,yağmurlar bulanık
Yüreğimdeki filizi kırdı hain karanlık
Omzundaki o özgür kelebek yok artık
Elinle kovalarken ne mutluydun babalık
Şimdi o kuşunda kelebeğinde kanadı kırık...
Gülemiyor artık, çünkü yokolmuş insanlık...
Şimdi de diyorum ki ben kime ışık vereceğim,değmezmiş YAZIK!