Hayal İnsancıklar Şiiri - Mehmet Kara

Benim “Hayal İnsancıklarım”
Nerelere kayboldunuz?
En istemediğim anlarımda,
-kafamda-
hep tepinip dururdunuz;
Bazan uysal, beni dinler,
Sakince uyanır,
Sakince uyurdunuz.

Benim “Hayal İnsancıklarım”
-sanki çanlıymış gibi-
neden küsüp, yok oldunuz?
Şef ölmeden, sazlar kaçar,
kaybolur mu hiç...
Biliyorum,
şaka yapıyorsunuz.
Ben kimim ki siz olmadan?

Ben, yaşamın suskunluğunu,
sizin taşkınlığınızla dengeledim;
Ben ölünce toprağı yarıp,
yerime geçmenizi bekledim...