Hayal’in Şiiri - Ömer Yüce

HAYAL’
İN

/ Hicran destanını kendinden oku,
Mecnun’dan duyup da rivayet etme.

Aşkın Leyla’sını gördünse söyle.
Söz temsili bulup hikayet etme. /N.Tevfik
…

Bahar sonu,
turuncu bir akşam üstü

ufukta güneş batarken,

hicranlı yüzün geldi hayalime,
içinde adın geçen,

eski bir türküyü dinlerken.

…

Gece kör,sessiz, serin,
karanlık ve derin.

İnce sızıları yazma vakti deyip

çözüldü dili kalemin.
…

Nereye dökülür ki bu yangınlar
gecenin en derin yerinde,

“bacam yok ki dumanım tütsün”

kaldım başbaşa ince kederimle.
…

Gerçekle,

düşlerin kesiştiği belirsiz bir yerde
ürkek bir ceylan gibi sekerek

gaipten indin hayallerime.

Sonra,

aniden durdun ve gülümsedin,
başını hafifçe sola eğip

gözlerime bakarak,

gözlerin gözlerime değdi,
tutuştu yürek yangınlarım

hüznüm ağır geldi yüreğime
gözyaşlarımı saklayamadım.

…

Bende ki bu yürek,

ergen çocuk gibi
her sevda türküsünün sana yazıldığını

sanıyor.

Dinlediği her türküde hayalin ufukta,
cilveli bir Leyla misali

beni çöllere çağırıyor.
…

Ben aşinayım yorgun gözlerimin
böyle lüzumsuz yaşlarına,

bir ömür heder edildi
o kurşundan bakışlarına.

Öyüce