Hayâl İle Hakîkat Arasında...

Yanık bir türkü
ya da içli bir şarkı
tutturursun kendince...
Serazat ve keyfince
tozlu hayat yollarında
düşe kalka gidersin...
Birden coşar da rûhun
avuçlarını açıp
her cins mahlûkata:
hayvânât'a,
nebâtât'a,
cemâât'a,
dua edersin...

Seni o hâl üzre
bırakmazlar ki gülüm...
Dünyâ'da zorbalık var,
dünyâ'da zulüm...
Bir yerlerden
öyle vahşî,
lânet,
insanlar çıkar ki karşına
kendinden geçip;
Ey Rabbim! ...
bu azıp sapmışlar için
'yaşasın cehennem' dersin...

Ve bu anlarda
hayvanlara acımanın
insanlara acımaktan
daha kolay olduğunun
sırrına erersin...