Hayal-i Şiiri - Ayşe Uçar

bir gün

…

bir kuş ötecek
gizli bahçenin kapısında
çiçek açacak tüm zerdaliler
güneş gökte değil yerde
korkmayın! yakmayacak
ateşi hiçbir
canlıyı

o gün
nurdan bir hayalin
ortasından geçeceğim
durun! delirmedim çılgınlıksa
o da değil

dağlar tepeler düz gitmeyecek
dizlerimi titretmeyecek yokuşlar
yeni yetme taylar gibi
telaşsız rahvan adımlarla
sonsuz huzura

yeşillik ve de mavi

fildişinden
asma köprüleri zümrütten sokakları
billurdan şehirleri
atlayıp

incir ağacından
merdiven
bir ki üç… saydım
tam yedi basamak işte şuracıkta

buyrun!
bulut üstü sırça köşküm
köşk dediğimse cancağızım
iki oda bir sofa iki sedir
bir koltuk

yıldızlardan teras
ay’dan masa gökkuşağından sandalye
ve ektiğim ekerken öptüğüm
nar ağacı

kim bilir
belki bir gün
pencerenizden nar çiçeği kokusu alırsanız
işte o benim ektiğim ekerken de öptüğüm nar
lütfen geri çevirmeyin bırakın odanıza yayılsın
sönmekte olan mumunuza
yaşam sevincinize çıra

komşularım kuşlar
akrabalarım çiçek dostlarım kelebek
sevgilim yunus sırdaşım melekler
kin yok kıskançlık
aldatmaca da
hainlik yok

yok! yok! sırtımı hiç kollamayacağım
hançersiz kedersiz işte
öylesine dertsiz
hedersiz

mutlu musmutlu

kollarım bacaklarım
hastalanıp çürüyen tenim yok
kanatsız peri -ruhum

suyun gölgesinde, oynaşan ışık damlası gibi
öylesine saf- arı

……

benzi soluk hayal-i bozuk dünya
düşleri kana boyayan eli çabuk haramiler
yılgın zamanların kara şövalyeleri bin ahım kalsın
omuzlarınızda

rüyanın ipinden tutup
çekip gideceğim işte

gizli bahçenin anahtarı boynumda

zamansızşiirler