Öznur'a... Şiiri - Ali Aslandağ

Hayal etmemiştim ben hiç
gözlerine sevda ile bakmayı
ya da saçlarında ellerimi
ne bir akşam ne bir sabah

gülüşünün bana özel oluşunu
işve ile boyun kırmanı
hayal etmemiştim ben hiç
yalnız benim olmanı

yinede bir ümit dürterdi kalbimi
hep bir gece yarısı hep bir sessizlikte
sonra kendim olmazdım birden
kaybolup giderdim sensizlikte

ansızın silkinir gülerdim halime
ulan sen kim o kim derdim
tutardı yüreğimi bir isyan
senli kalbime sitem ederdim

öylece donar kalırdı bedenim
sanırsın ki mumyalanmış tutankamon
zifirin dibini bulurdu saatler
anlatılmaz bir haldi seninle zehirlenmek

sanki bir tünel açılmış zamanda
akıyor duygular zamansız yürüyorum
bir derince uğultu o anda
her cisimde seni görüyorum

ulan bu nasıl işti be
böylede sevmek varmıydı kaderde
ama seviyordum haa öyle böyle değil
bir tat bulmuştum ki sorma kederde

her akşam sen her sabah sen
kaybetmişim kendimi biryerlere uçuyorum
sanki gömlek yaptırmış kefenden
ölümüne sana doğru koşuyorum

bir telaş almış ki yüreğimi
aynalara tükürüp saçımı tarıyorum
o ben ben değilim artık
her zil çalmada sen geldin sanıyorum

yüzyüze geliyorduk ya bazen
noktadan zerrece nokta oluyordum
tavan yapıyordu ruhumda zaafiyet
kendimde kendimi bir cüce buluyordum

sende az zilli değildin hani
o gülüşün yokmu ah o gülüşün
ilyas salman misali bir titreme
ki bana uyar sen ve ben düşün

ama dedim ya hiç hayal etmedim
gözlerine dalıp gitmeyi öylece
haddimi bildim hep güzelliğinde
güzelliğinde kaybolup gittim sadece

ve dedim ki kendime..

yıllar aktı geçti zaman
çalma şimdi dertli keman
gül dalında o bir çiçek
o bir çiçek sen bir saman

oldumu? bence oldu...koy gitsin