Hayal(et) ime mektup Şiiri - Arjin Murad

Hayal(Et) im’e mektup

Şuursuzca dolanırken boş meydanlarda …
Ömrümün en düş yanından daldın göğsüme…
Kızım dedim adına sadece kızım…

***
Kendime sakladığım korkaklığımdın belki,
En acınası ‘DÜŞmüş’lüklerim,
Düşerken kanamalarım yada.
Yada
Adını sen koy
-bir ad bul kendine-

***
Ben bulmuştum oysa ki;
Kar altında kalan ömrümde açan çiçeğime,
Kızıma, korkaklığıma, Aklığıma düşlerime, düşerken kanamalarıma,
En acınası, en acıyan, en çocuk yanıma
Berfin’im demiştim adına.
Yazım kılavuzuna uymadığı için altı kırmızıya boyanan,
Gidişiyle tüm ömrümü kar(n) a boyayan bir isim.

***
Şimdi toprak altındasın,
Toprağın karlar altında,
Soğuk toprağının altında.
- Üşüyor musun? -
Oysa daha dün doğmuş gibiydin,
Yakıştı mı sana ölüm?
Saçmalıyorum evet….
Kime yakışır ki ölüm?

***

Şimdi ne düşten bir yaşamım kaldı ne de sen tadında KIZ(malar) ım
Ömrümün kardeleniydin ve bu yüzden Berfin di adın
Bilgisayarın yazım kılavuzuna uymayan, dolayısıyla kırmızıya boyanan,
Gidişiyle ömrümü kana boyayan, karartan bir isim.
Hoşça kal kızım…
Hoş kal…
ELVEDA…