Hayal Ederken Şiiri - Hatice Öztürk

Aradığım sendin KADERİM
şimdi bilsen nasıl üşüyorum
buralarda kar da yağmadı mevsim kış
hep ellerin soğuk olurdu
yine avuçlarımın içine koy ısıtayım

Kınalı adayı hele hiç unutmuyorum
ama gitmeye de cesaret demiyorum doğrusu
kim verirdi bana içmem için bir dal sigara
her içime çektiğimde öksürük tutardı beni
'öğrenemedim şunu'kime derdim
sonra kim güler dalga geçerdi benle
her seferinde kızardım dalga geçmene
şimdi sigara izmaritlerimiz bıraktığımız yerdedir
dalgalar daha hızlı vuruyordur kayalıklara
dinliyor musun bak şırıltısını duyabiliyor musun denizin
o da kızdı bize anlaşılan

Hala adının neden kınalı olduğunu öğrenemedim
ya sen öğrendin mi
bırakmadın ki sorsaydım oradaki yaşlı teyzeye
ne güzel muhabbet ederdim onunla
o bana eskileri anlatırdı
ah o yıllar daha güzelmiş kızım
insanlar birbirlerine pek güvenirlerdi
hoşgörü sevgi saygı vardı deyişini duyar gibiyim
sevdi mi bir kez severlerdi ama ömürlük severlerdi
ayrılık mayrılık bilmeyüz biz kızım
teyzem o buruşuk elleriyle çay getirdi bize
sohbet içinde çay öyle ısıttı ki içimizi
öptüm ellerinden
sanki hep çok özlediğim birşeyleri hatırlattı bana
küçükken babaannem hikayeler anlatırdı bize
ne severdim dizinin dibine oturmayı
dışarıda kar yağardı ağırdan da sobamız yanardı
yanaklarımız al al olurdu
sonra başlardı o güzelim hikayelerine
hiç usanmadan dinlerdik kardeşlerimle
bense hikayeleri kafamda canlandırmaya çalışırdım
teşekkür ederim teyzeciğim bana ne de çok şey anlattın

Televizyonsuz bir zaman daha güzelmiş
şimdi televizyondan koşuşturmacadan sohbet edemez olduk
korkarım bizim çocuklarımız bunları göremeyecek
ama ben de tontiş bir babaanne olacak
hikayeler anlatacağım torunlarıma
İNSANLAR HAYAL ETMEDEN YAŞAYAMAZ ÖYLE DEĞİL Mİ
BENİMKİ DE HAYAL İŞTE....