Çocukluk hayallerimde şahlanan bir atım vardı,
Ülkeden ülkeye koştururdum onu, yeleleri kan ter içinde…
O. hep başını dik tutar, başını dik tutanları severdi.
Kâh uçardım onunla gökyüzüne, avucumda bulutlar…
Dizerek geçerdi yıldızları saman yolunda ki zaman,
Uçsuz bucaksız okyanuslarda köpükler atımın ayak izleri!
Zirvelerde rüzgârla uçuşan, birçok peri ve kar taneleri…
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Ne tesadüfdür ki bugün sevgili Yüksel Nimet Apel'in
atlarla ilgili şiirine de yorum yazarken, ben de eski ata binmek hayâlimden bahsetmiştim.
Hayâl de olsa güzel sevgili Şükran Hanım.
Şiirinizi ve sizi kutluyor, sevgiler selamlar gönderiyorum.
Hâlenur Kor
Hayal, hayal ettiklerine ulaşmanın ilk adımıdır... Ulaşamasan bile hayal gücünle ulaşmış gibi yaşamanın da öyle ..
Kısa ama güzel bir deneme...Kaleminize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta