Hayal Beşiğimin Ninnisi Şiiri - Ayşe Oktay

Gözlerimi kapatınca mı başlıyor hayat?
Geceyle gelen aydınlık
Özlemimle çoğalan zihin odaları…
Ninnisisin hayal beşiğimin.
Sarsıldıkça sesindir avuntum
Yalnızca bir fısıltı
Bir intiba
Sonsuz uykular vaat ediyor.
Uyuma isteği ve kavuşma sevinci.
Birbiriyle yarışan iki oyuncu.
Aldanışımın tadı
Gerçeğin miladı
Rüyalarım aydınlandıkça
İnancım hayatla yüzleşiyor.
Özlemimde çoğalan ah’ları göğsümde biriktiriyorum.
Acı acı soluyorum dingin akşam vakitlerinde.
Silüetin kaplıyor odamı
Ki
Miskin kediler gibi emiyorsun umutlarımı.
Yalnızca kendine koşuyor her adımın.
Olmaz olasıca her bir hamlen.
Bana dönük cüssen
Kendine ithafen
Methiyeler diziyor.
Bıktım, anlayabiliyor musun?
Çok isterken bıktım.
Yok gibisin /aslında/
Hayat fonksiyonlarıma karışmıssın
Bakışlarının değdiği yerlere
Sonsuz otağlar dikiyorum.
Demir atıyorum ellerinin dokunduğu yere.
Hayallerime bile hudut çiziyor kimliğin.
Sözcüklerin benim dilimden dökülüyor.
Bu saatten sonra ayrılık yok,
Seni varlığımda taşıyorum. (31 Aralık 2018)