Hayal Bahçem Şiiri - Sadık Turgay

Yalnızım hemde yapayalnız
Birtek odamda hep yalnız yaşardım
Hayalimde umutsuz bir aşk vardı
Bir hayallerim birde yarım sigaram

Penceremden bakınca karanlık sokaklara
O sokaklardan geçen hayalin vardı
Yüzünü görmesemde hayal edebiliyordum
Ayak seslerin gezerdi hep ruh bahçemde

Teninin kokusunu alırdım uykudan uyanınca
Senin gülüşün günaydın derdi bana
Hayalimde hep resimlere bakardım
Sonra bir neşe kaplardı içimi biçimi tarfsiz

O günü mutlu geçirirdim senle başlamıştım güne
Sorarlardı bana mutluluğumun sebebini
Söyleyemezdim onlara sana aşık olduğumu
Nasıl söylerdim çünkü sen bir hayaldin

Sonra seni yetiştirdim hayal bahçemde
Hasret ile bekledim umut ile suladım
Belki gelirsin diye hayal kapımı açık bıraktım
Ama gelemezdin çükü sen hayalbahçemde bir umuttun

Saçlarını taradım aynanın karşısında her akşam
Sana sarılıp sabahlara kadar hasret giderdim
Senin hayalinin olmadığı hiç bir gecem yoktu
Oysa sen hep gezinirdin hep hayal ahçemde

Hiç bir zaman sana kızmadım kızamadım
Aptallık sayarsın belki ama ağladım işte
Gözüm pencerede yine hayalimde ayak seslerin
Ne geliyorsun nede gidiyosun hayal bahçemden

Gündüzü sevmem hemde hiç sevmem
Çunkü dalamazdım senin hayaline
Ya kapım çalar yada telefonum çalardı
Bu yüzden hem sana hemde geceye hasretim

Bir sen vardın geceleri beni yalnız bırakmayan
Seninle konuşur seninle dertleşirdim hep
Seni ne çok sevdiğini fısıldardım kulağına hep
Sen buse kondururdun sonra yanağıma hayal bahçemde

Hiç düşünmedim nesenden ayrılmayı nede sitemi
Öyle olurduki hep yalnızlığa koşardım
Çünkü seni gizlemiştim ben yalnızlığıma
Seni bekledim hep hayal bahçemde

Ne sen bana geldin neben senden gittim
Sen konuşmasanda dinledim ben seni
Yok gibi görünsede sen hep vardın
Çünkü gizlemiştim ben seni hayal bahçemde