Hayal Abidesi Şiiri - Kemal Tahir Özcan

Durur mücevher gibi, beynimin mahreminde,
Bir hayal abidesi, asude bir zeminde.

Letafet saçar durur, o hayalin perisi,
Dakikalarca sürer, muhteşem gösterisi.

Değişir çehresi hep, nazar ettiği yerin,
Gülen yüze gölgesi bile düşmez kederin.

Eskise de sevdası, hasreti hiç eksilmez,
Girdikçe iklimine, ruhum dönmeyi bilmez.

Ufacık bir darbede, yıldız dökerek yere,
Ten rengi iksirini, doldurur kadehlere.

Her yudum bir şimşeğin, muhabbet şulesidir,
Muhabbet o hayalin, gözlerinin sesidir.

Parlayan yüreğinde, sonsuz bir aşkı taşır,
Sanki damarlarında, ab-ı hayat dolaşır.

Ne sevmeyi suç sayar, ne gönül sorgulanır,
Ne mazi karanlıktır, ne istikbal bulanır.

Handesi birdenbire, yok eder sonbaharı,
Ne bulutlar siyahtır, nede yapraklar sarı.

Bir sükun abidesi, asude bir zeminde,
Durur mücevher gibi, beynimin mahreminde.