Hayal Şiiri - Filiz Kalkışım Çolak

gece sızısıdır
gün batmış uçlarında koynun
kor kor har har aşk alevidir

sancıyarak gelişi kumsallara
ılığından bir öpüşü ah!öpüşü
kestane çatlağı bırakarak sağrılarında okyanusların
senin okyanuslarının
ayaz vurmuş yerlerinde şafağın
dumanlı çığlıklar salgılayışıdır

tam şuramda
bir çift gonca incinmişliğinde kızıl tohum
yağmur diye diye kesesinden süzdüğümüz birleşmelerin
usul usul dindiğimiz sessizliği
fırtınalara yükleyerek fısıldayışı iç gıcıklayan söylemlerin
özü iç denizlere sürükleyişi
aydalar uykudan henüz uyanmışken
yakamozlar sürmelerinde delinmiş mailerden geçerken
ışık ışık kanadı menevişlerin boyna inmişken
koylarda senliği çırpınan damlanın ipeği eğirişidir

yuvayı yalayan ırmağın köpüğünü göveren gözesi
kozaya düşen hasretin kaynağını ç/ağlayan seli
o soğuk dağ başında ay ışığının tülü ardında
nefesin bir daha ah! bir daha titreyerek nefesine karıştığı
o sabah
canın candan ayrılan tek vücut gölgesi
zerreyi göğünden yağma arzusudur

o arzudur ki
derin sevişlerin kucağından doğar yangınlara!