Canım dediklerin canını yakar,
Öp öz kardeşlerin nankörlük yapar,
Eşin, dostun, bile iftira atar,
Beşer dediğimiz, nankör be ahi…
Kapalı pencere duvar gibidir.
Kapısı açılmaz ev kelepir evdir,
Konaklar, yalılar bir özlem midir?
“Dünya malı” denen nankör be ahi…
Her hafta boğazda saray ahali
Kimi paşa ahvali, kimisi vali,
Daha çok alımlı, bizim laleli
Şehirler bile, bak nankör be ahi.
Çiçek açan vadi, binayla doldu.
Orman parkı ise mezarlık oldu.
Mavi derenin de suyu kurudu,
İnsanoğlu denen nankör be ahi..
2024
Kayıt Tarihi : 24.2.2024 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!