Hayal Şiiri - Murat Gezici

Yıllanmış şarkıların kelimelerinde gizlisin sen,
Söylenmeyen sözcüklerin ardındasın…
Bir şair olsa açsa şu içimdeki sırrımı,
Gözlerimin kan rengi yaşlarındasın.

İç içebildiğin kadar aşkın şarabını,
Olamazsın benim kadar aşk sarhoşu,
Sen olmalısın intiharların her sebebi,
Mahşerde bile yaşanmalısın gönlümde.

Hani toplandığında tüm cihan,
Hani mizan kurulduğunda,
Tartıdan hep sen çıkmalısın…
Her günahımda sen asılmalı,
Ve her aşığın günahında sen yanmalısın…

Kor yanarken bıraktığın hayatımın her anında,
Her anımda sensizlikle boğuşurken,
Yıllar nasıl geçmişse aradan,
Ve tükenmişse yorulan sesim,
Gör ki kaldırımlarda, kapı önlerinde kaldı eserin.

Nasılsa sana susamışlık içimdeki,
Geçer gider diye beklerim.
Çöl ortasında kalmış gül misali,
Döktüm yapraklarımı seni beklerim.

Küçük bir dağ evi hayallerimizi süsleyen,
Çok mu şeydi istediğimiz.
Çok muydu beklediğimiz.
Küçük bir tarla,
Bir iki ağaç,
Ve sen…

Her mevsim yüzünde çiçekler açan,
Dünyanın bütün güzelliklerini yaşadığım sen…
Her baktığımda cennetin yamaçlarını gördüğüm,
Yüzün olaydı yar…
Olaydı da dünya namına giyecek bir ceketim olmayaydı yar!

Çıplaklığım seninle olaydı,
Açlığım tokluğum seninle.
Ateşte kaynayan çorbamız,
Ve sen kokmalıydı kulübemizin dört yanı,
Tenimde senin sıcaklığın olmalıydı.
Şimdi yoksun ya,
Zaten ben de yokum bu aşk oyununda.

Kaderimin cilvesini yaşadım sensiz her anımda,
Bir bıçak vardı kalbimin tam ortasında.
Seni düşünmemek ne çare…
Özlememek artık kahrolası hayatta,
Sen varsın benden geriye kalanlarda,
Sen hayatın tüm yokuşlarında…

Bu defa başka,
Bak yıldızlar ağlıyor ikimize,
Gözlerimde hayalin canlanıyor kör gecelerde,
Yanan ben, ağlayan yıldızlar…
Dönmezsen eğer,
Onlar da yanacaklar…