Kalbin bana dönük, göremiyorum gözlerinden. Kurtulamam sözlerimde duyduğun bu özlemimden, Kendimde hak bulduğum bu sevgimin sebebinden, Kutsal sayılan sevginin, çekiyorum inancı sen olan deminden…
Sevgisizlik ikram ediyorsun bana kendi ellerinle, Sana sunduğum sevgi seli, kalbinde ki çölünde. Sen ölümle, ben gülüşünde ki gülün ömrüyle, Sensizliği varsayarsak öldüğümde gülüşünde ki ömürde; yaşıyorum…
Ağlarken ardından, andığımı sandığım varlığından, Yokluğun dilime düşmüş bir ayrılık damından. Kâinatı sığdırdığın gözlerine aşağıdan baktığımdan, Şüphem yok gözlerinden yansıyan toprağa varacağımdan.
Ve sen kadın, tanımadığım ama hiç unutamadığım… Varlığınla hayal dünyama adım attığım yanım, Şiirlerimin duygusunda ki yaşanmışlık payım, Sevginin kutsallığında ki inanca senin sayende ulaştım…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta