Kalbin bana dönük, göremiyorum gözlerinden. Kurtulamam sözlerimde duyduğun bu özlemimden, Kendimde hak bulduğum bu sevgimin sebebinden, Kutsal sayılan sevginin, çekiyorum inancı sen olan deminden…
Sevgisizlik ikram ediyorsun bana kendi ellerinle, Sana sunduğum sevgi seli, kalbinde ki çölünde. Sen ölümle, ben gülüşünde ki gülün ömrüyle, Sensizliği varsayarsak öldüğümde gülüşünde ki ömürde; yaşıyorum…
Ağlarken ardından, andığımı sandığım varlığından, Yokluğun dilime düşmüş bir ayrılık damından. Kâinatı sığdırdığın gözlerine aşağıdan baktığımdan, Şüphem yok gözlerinden yansıyan toprağa varacağımdan.
Ve sen kadın, tanımadığım ama hiç unutamadığım… Varlığınla hayal dünyama adım attığım yanım, Şiirlerimin duygusunda ki yaşanmışlık payım, Sevginin kutsallığında ki inanca senin sayende ulaştım…
-METÂNET
Kayıt Tarihi : 7.11.2022 18:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!