Hayal Şiiri - Niyazi Önsöz 2

Farzet ki sendin sevdalar prensesi
Öyle güzelki yüzün mehtabın altındayken
Beyazlar içinde iniyorsun süzülerek
Yanıma geliyordun sanki gökkubbeden
Değişiverdi biranda seninle bütün dünyam
Her yer aydınlık,yemyeşil ova her yan
Kanatlandım aniden aşkından,an bean
Bulutlar üzerinde geziyormuşum heyhat
Ellerimi uzattım ta ufka kadar bak
İstesen güneşi tutup getirirdim yanına
Öyle yanıyordu ki yüreğim güneşten daha sıcak
Yanındayken unuttum ne korku,ne yalnızlık
Herşey uzaktı benden ellerini tutarak
Tek bildiğim sevdandı gözlerine bakarak
Eriyordu bedenim yanıp tutuşarak
Ruhum arınıyordu bedenden soyunarak
Tek düşüncem sendin ayrılık olmasa hak
Senden öncesi neydi hiç bilmiyorum desem
Seninle var olmuşum
Birtek seni yar bilen,birtek seni seven ben
Böylesi ilahi aşkı bilmezdim bunca zaman
Yağmur başladı birden nedense herşey ani oluyordu
Bu bilinmezler ülkesinde
Yada ben yabancıydım
Bu sevda iklimine
Hiç böylesi bir yağmur görmemişti gözlerim
Görse bile anlamazdı benim mahsun yüreğim
Yaşamadan bilemez böyle güzel bir aşkı
Şimdi anlıyorum Mecnunun leylasını
Yağmur yapıyordu ne ıslaklık,ne soğuk
Hava öyle ılıktı ki üstelik
Ağlayan bendim asıl gerçekleri görerek
Hiç olurmuydu böyle mutluluk bilmeyerek
Hayatın anlamı olmalıydı
Sevda prensesi hadi söyle
Nerdesin bulayım şimdi seni
Vakit geç değil hala bize ümit var
Yine sabah oluyor seni hayal ederek
Geçti sarhoşluğum yudum yudum içiyorum
Aşkından bu şarabı
Sensiz günler geçmiyor gönlüm seni istiyor
Çok bekletme bu gece yine gel ne olur
Seninle olunca tadı oluyor inan aşkın ve sevginin....