Bir şiir kentine yerleştim.
Burada şiir kokuyor, şiir demleyip içiyorum.
Şiir derliyorum loş akşamlardaki bahçelerde. Denizle konuşuyorum sık sık, ormanın patika yollarında çiçeklerle selamlaşıyorum. Pembe bulutlar geçiyor pamuk şekeri gibi. Hep gülüyor sevgi dolu mutlu insanlar şarkı söyleyip dans ediyorlar. Rengarenk giyinmişler çocuklar neşeli, kaygısız koşuyor sokaklarda özgürce. Hüzünden eser yok, acıdan, gözyaşından eser yok. Bırakın insanların birbirini incitmesini karınca bile incinmiyor. Eski zaman desem değil, yeni zaman desem değil. Öyle güzel ki herşey hayal gibi yani hayaldi...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta