Bir şiir kentine yerleştim.
Burada şiir kokuyor, şiir demleyip içiyorum.
Şiir derliyorum loş akşamlardaki bahçelerde. Denizle konuşuyorum sık sık, ormanın patika yollarında çiçeklerle selamlaşıyorum. Pembe bulutlar geçiyor pamuk şekeri gibi. Hep gülüyor sevgi dolu mutlu insanlar şarkı söyleyip dans ediyorlar. Rengarenk giyinmişler çocuklar neşeli, kaygısız koşuyor sokaklarda özgürce. Hüzünden eser yok, acıdan, gözyaşından eser yok. Bırakın insanların birbirini incitmesini karınca bile incinmiyor. Eski zaman desem değil, yeni zaman desem değil. Öyle güzel ki herşey hayal gibi yani hayaldi...
Kayıt Tarihi : 20.4.2017 12:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülten Alp](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/20/hayal-689.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!