Hayâl Şiiri - Hidayet Erdem

Tih çölünde açan ey! hayalim, gonca gülüm
Bülbül olsam, gönlünde konacağım yer var mı ?
Senin yanında bütün çiçekler yonca, gülüm!
De bana; serapmıdır gördüğüm, yoksa yâr mı ?

Bakışı ok, kaşları gerilmiş yay gibiydi
Geceyi aydınlatan siması, ay gibiydi
Büyülü bir hayâl mi, düşmü, gerçek mi, neydi ?
Çölde bahtıma düşen vaha mı, su mu, nâr mı ?

Gül dudaktan süzülen söz, laf değil şiirdi
Zaman; aşkın bittiği zannedilen devirdi
Bir bakışta vurdu, gönül dağımı devirdi
Sinemi hedeflemiş, o gözden çıkan mermi

Allah düşmana bile vermesin böyle zeval
Mecnun’u kıskandırır, bilseydi düştüğüm hâl
Geceme, gündüzüme sığmayan sessiz hayâl
Şu benim hülyam, sana bir kafes kadar, dar mı ?

Döktüğüm yaş, rahmetten öteye geçti gözüm
Sabrı takat, zahmetten öteye geçti gözüm
Kaç yıl oldu, zemheri düşlerimde sensizim
Bir gece düşlerimi, bahtiyar etmen zor mu?