Hayal Şiiri - Muhammed Göçmen

Masamdaki son kadehin,
Duvardaki resmine dalan bu gözler,
Bana biçilen bedel miydi?
Sana biçtiğim sevgiden bahset.

Seni tenime katmadım mı?
Adını soyadıma yazmadım mı?
Düşerken elinden tutmadım mı?
Ben sana zanlı kalıp,
Müebbetı kurmadım mı?

Aşkın müebbetı hücre kalbinde,
Yar ben öleydimde...
Sen benim cevapsız sorularım olamadın.
Umursamadığım konularım.

Okumadığım yazılarım,
Dalamadığım uykularım.
Aşkı yalan kılan,pahasını hiçe sayan,
Amansızca satan,duygularını sorgulayan,
Aşkı yakan ve yıkıcı kılan,
Nefret kusan kalp sanamı kaldı!

Kahır dolu sitem dolu haykırışımdı,
Suskunluğumun bir parçası.
Hissedebildiğim varlığını,
Kalbimin kalbine asıldığı,
Anımdı,anımı yaşayışımdı.

Bütün mutlulukları sende beklemek,
Ve bütün mutlulukların hayalini kurabilmek.
Her gün her dakıka konuşmalarımızı,
Yediğimiz yemeğin bulaşığı,
Dağıttımız evin toparlanması.

Koltugun üstünde kalan çantan,
Ve dahası dörtbir yana dağılan,
Cennet kokunu içime çekebilmek.
Hayalini yaşayabilmek...

Duygularıma hapis oluyor,
Çizilmiş yolumdan dönemiyor,
Hiçbir şey gerçekleşmiyor.
Ve ben ne seni bulabiliyor,
Nede hayalimi hayata katabiliyorum.

Hiç bir şey elde edemiyorum.
Bir kaç müzik ile hayatımı dizginleştiriyor,
Seni buluyor ve yine anı yaşıyorum.
Kaçtıkça kaçan sustukça susan,
Benliğinin ardında kalıyorum.

Sadece arkanda,
Göremediğin bakış açısında,
Hissedemediğin ritmik hallerinde...