Hayal Şiiri - Abbas Paksoy

Hayal
Hatırlıyorsun, o geceyi.
Yıldızlar çözerdi, heceyi.
Sular yapıyordu, secdeyi.
İkimiz, yalnızken sevgilim.

Nasıl pişman oluyor, insan.
Utanıyor, yaptıklarından.
Donuyor, damardan giden kan.
Boyunu görünce, sevgilim,

Belki mutlu, beklide mutsuz,
İnsan, gelecekten umutsuz,
Sessiz, garip, şaşkın ve susuz,
Hayale, dalıyor sevgilim.

Yarın akşam, yine öyleyiz.
Sevgimizi, nasıl söyleyiz.
Dayanamak, ayrılığa biz.
Sonumuz n’olacak, sevgilim.

Kul insanın, sonu bu kadar,
Biraz hayal, sevgi o kadar.
Paksoy’un nasibi, şu kadar.
Ömür, geldi geçti, sevgilim.