Hayal Şiiri - İlker Köken

Ömrümün izdüşümünde gördüm seni
Adını bile bilmediğim
Senden uzağa çıkan şehirlerdi
Benim uyanıp otobüsten
Ve gidiyorken gördüğüm ışıklar
Bildiklerim sana dair
Soğuk ve bomboştu
Yağmalanmıştı hesapsız
Kimin olduğu sorulmadan
Anılarını ve anlattıklarını çaldılar
Sanki bir olmayışın acısıydı
Yerine getirilemeyen bir buluşma gibiydi…
Şimdi seni düşledim;
Bu soğuk zifir ve yalnız gecede
Nerede olduğunu,
Ne yaptığını,
Yanındakileri,
Aklından geçip diline düşenleri,
Seni…
Ve sana dair ne varsa
Neler yoksa yada…
Hepsini
Cevaplarını vermedim
Veremedim belki de
Korktum,
Umduklarımı ve yalnızlığını bulamamaktan korktum
Yüreğim titredi birden
Bir daha hiç ama hiç soru sormadım kendime
Ne senden
Ne de seninle ilgili her şeyden
Her takvim yaprağına bir şiir
Her şiire binlerce sen sığdırdım
Yalnızlığımı paylaştım sessiz
İsyanımı kustum
Derdimi anlattım hesapsız
Ve hasreti yaktım…
Her efkar şarkısındaki hüznümü,
Akıtamadığım yaşlara hapsettim
Sustum……..
Uyandım sonra telaşla
Yanımda bir yabancı
Ne yastığım,
Ne yalnızlığım,
Ne yorganım,
Ne de boşluktu…
Uyanan ben
Hayal olan sendin…