Hayal Şiiri - Emre Karagöz

Yine aynı kalem,yine aynı defter,
Yeniden başladı o uzun geceler,
Yazdıkça yazıyorum büyük hikayemi;
Anlatıyorum yıldızdızlara seni ve kendimi..!
Odamda yalnızım; seni düşüyor yalnızlığı unutuyorum;
Odam yine aynı; elimde bir kalem,bir resim,hafif müzik sesi ve sigaram,
Oturmuş hayal kuruyorum;
Eimdeki kalemle seni çiziyor,ismini yazıyorum sanki duvarlara,
Ama hiçbiri yetmiyor bana,SONRA...!
'Hayal' bu ya; sen geliyorsun yanıma,
Ve soruyorsun varlığından habersiz aşkına,
Neden suskunsun? neden gülmüyor gözlerin?
Neden yorgun ve mutsuz görünüyorsun?
Cevap veremiyorum sana dilim tutulmuş sanki,
O kısacık iki sözcüğü anlatamıyor;
İçimi dökemiyorum bir türlü sana,
Anlatmak istiyorum kalbim izin vermiyor buna;
SONRA....!
Hayal bitiyor ve sen gidiyorsun....
Bense karanlıkta susmuş yüreğimle odamda tek kalıyorum;
VE......Sensizliğe haykırarak seni sevdiğimi söylüyorum;
Seni Seviyorum 'GÜLÇİÇEĞİM'Seni sEviyorum....