Hani; bir hayalimiz vardı...!
bahçeli bir ev,
bahçesinde, çıplak ayak bebekler,
köpekler,kediler,her yanında çiçekler.
Aşılamayacak engeli yoktu
aşktı anahtarı,umuttu
zamanı; çok yakındı
belki dündü, bugündü, yarındı.
Kaybettik bu yolda umudu
düştük karanlıklara
unuttuk hayalimizi;
umut bile umutsuzlığuna ağladı..
8 ekim 2002
Nevin AydoğanKayıt Tarihi : 25.3.2006 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!