Hayaâl Konağı Bahtiyar'ın Arzusu

Ortaçağlardan bir yoksul dede varmış Kaf Dağı'nın ardında bir masal şehri
Torunu Uludağ'larda bir çobanmış Masal Şehrin yamacında bir yar'iyle
Kavalıyla yalnızbaşa dolaşırmış Volkanik Uludağlara yollanmış sanki,
Susayınca Soğuk pınara yollanmış... Boynu bükük perişan kendi haliyle...

Birgün Çoban değneği pınara gitmiş Pembe bulutların altında konakta
Buna canı sıkılmış, ovaya inmiş Hayata tutunmaya çalışmış canla
Karapınar çınarında gölgelenmiş Yeni bir aşkın kollarında yurdunda
Kaynayan pınarda değneğini bulmuş Yanan kalplerin sevdaları uğrunda...

Güzel bir kız pınara gelmiş su içmiş Umut deryalarında, hayal, rüyada
Mecnun misalinde ona gönül vermiş Sanki bir konakta, düş alemindeyim
Birbirlerini sevmiş, çok eylenmişler Hayal meyal sevdiğimle birlikteyim
Dillere destan, dertleriyle çekmişler... Bir peri kızı gibi gökyüzündeyim...

Fani Dünya'da çekmediği kalmamış Güzel sanatlarla süslenmiş bir Şair
Geceyi gündüz, gündüzü gece yapmış Güneş gibi parlayan, ufkuma dair
Birbirlerine hep engel göstermişler Masal efsanesinde an yaşıyorum
Hayatta hep ölüp ölüp dirilmişler Hayal konağında rüyamız şahittir...

Karapınara birlik konak yapmışlar Bir Irmak kenarında, düş konağında
Bu barınakta yaşama başlamışlar Rengarenkte mum ışıkları altında
Çok geçmeden dünya'sını karartmışlar Mutluluğun doruğunda sonsuzlukta
Gözü yaşlı yalnız yollara düşmüşler... Bahtiyar'la birlikteyim tüm Arzumla...

29 Ekim 2009