Hay! at Şiiri - Urungu Şad

Kahrolası hayat…
Orospusun işte, itiraf et…
Cinsin dişi,
Ruhun fahişe…
Öyle olmasan, baktığımda güzellikler dolu olurdu elde…
Şimdi ise var olan tek şey olmayanlar…
Hayâller fora açılıp kayboldu senin denizinde ve güme gitti umutlar…
Kalan bir ben! Amma bir ben be…
Derman dâhi kalmadı hislerimde ve ferman çıkardılar “gelsin” diye ruhsal ölüme…
Gelen ruh-u Azrail,
Bekleyen ben-i ruh…
Ey ruh!
Ey içimdeki görünmeyen!
Varsa beni bekleyen kalbime denk günler, gelsin!
Yoksa eğer, ben de yokum, umarım beni affedersin ruhum…
Çünkü kalan tek umudum,
Daha düşlemediğim; ama hep beklediğim ve şuan görünmez olan bir hayalet…
Hayat, ondan sonra bana ne edersen et…
… ki bence beni yok et!
Çünkü bende yok merhamet…
Olan kin…
… ve o zaman gelsin, seni, benden aldıklarının yanına gömeceğim. Onlara ederken dua, sana küfür edeceğim.
Yemin olsun!
Oh, sefâm olsun!
… ve beter olsun, hayâlleri bozuk para misâli harcamaya çalışanlar…