Hay Anasını... Şimdi nedemeli ki.. seszizlik içindeki yalnız yakamoz.. zarganaları peşine sürÜkleyen o midye yemi…. Hay anasını be. Almışım kalemi kağıdı elime Boş boş yazıyorum… Şiir de denmezki üstad.. öylesine karalıyotrum işte.. Yakmışım birde cigaramı.. Közde patatesler.. Saatler 17.30 göstermek de.. Haydi yağız kalk demekde… İyide nereye gireimki. Bu satte.. akşamın bile başlama saati değilken henüz.. Elbek iki lafın beline vuracak biri vardır elbet.. Haa işte tenekesinde yanan iki odun üzerinde. Alaf alaf kokan istavritler…. Etrafı sarmış her yere Tekirdağ rakısının o kokusu….. Hay anasını be gidecek yerim de kalmamış Yağız yağız 04/01/2012
Yağız EylülKayıt Tarihi : 4.4.2012 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama bir o kadar da ruhuna haz katan
merak edilir en üstten yaşamın manzarası
gereklidir bazende en altta kalmanın tokat gibi acısı
üst katla alt kat arası sayısız koşuşturma
YAŞAMAKTIR ADI
KALEMİNİZ ÇAĞLASIN
TÜM YORUMLAR (2)