Hay! Şiiri - Elif Kızıltaş

içimize düşen nefesleri oluruna 'yaşamak' adı altında kendi kandırmacamız içinde soluklarımızı bir bir harcamak
hangisi yaşamak? ...

tek kelime ve çoğul cümleleri bir ad altında toplar gibi yapmak;

'Hay! '

Sezgilerle biten tebessümün el açmasıyla yeşeren dualar ve
Ezilmek iki büklüm olmak önünde karanlığın aydınlığında yürümek
Karanlık seni görmeden karanlığın önünde yürümeyi bilmek öğrenmeden bilmek
Sevgi gibi gülümsemek …

O halde; Hay!

Nereye baksam görmek istediğim her şey bana O’nu gösteriyormuş her gittiğim adreste bir tek O varmış parmaklarım O’nu bilir dillerim O’nu söylermiş ben sonuçların verdiği zahmetlerle uğraşan biakil gözlerin kendi lisanında terennüm etmesiyle severmiş te anlamını kendinde yitirmiş olmasına rağmen anlamın hep devam edeceğini sezmiş… Bu yüzden yollara düşmüş bu yüzden yollardan mecnunu sorarmış ama mecnun hep yaşarmış yaratıldığından beri… aksi leylaya varmasa da gönlü bedeninden Leyla yüzünden önce gömülmüş …

Gözlerin gözlerimi reddedecek kadar asidiydi Leyla…
Men mecnun değilsem Kays'ı hiç tanımadın mı Leyla…
Sana Leyla diyenler beni bilmemişler ki…
O halde; Hay!

el! f

09.06.2007