Havva Yıldırım Şiirleri - Şair Havva Yıl ...

Kızamıyorum sana bir türlü
Beni sevmedi ahımı aldı diyemiyorum
Yüreğim sızlıyor, sevgim yakıyor
Hatıraların, hayalin rahatsız ediyor
Kahkahalarım da, yalnızlıklarımda yokluğun
Mutsuzlukla boğuyor diyemiyorum

“Aşk düştü mü bedene, ne akıl kalır geriye
Kırıklar bindi mi yüreğe, ne kalp kalır geriye
Yine akıl girer devreye…”


Topla kırdığı bütün parçaları

Sen Beni Bugün Sevmiyor Gibisin,
Yanından geçtiğimde yüreğim atmıyor hızlı hızlı
Bakışların doldurmuyor kalbimdeki boşluğu
Varlığını hissettiremiyorsun bana

Sen Beni Bugün Sevmiyor Gibisin,

Güveni kaybetmek;
Göklerde uçarken yere çakılmak kadar sarsıcı
İnsanı deviren bir söz kadar acı
Yaşanması gereken hayat kadar karışık
Öteki dünyaya göç etmek kadar kolaydır...
Havva Yıldırım

Yaşamak;
Bazen bir zehirli ok gibi acı
Bazen bir tokat kadar sert
Bazen güvensizlik kadar zor
Bazen en ufak bir şeye namus denilecek kadar DEĞERSİZ
Bazen de kefenlenmiş bir ölü kadar sadedir...

Senden sonra 2 kişi girdi hayatıma
Sana benziyordu
Birinin gözleri, o kadar çok benziyordu ki
Birazda huyu…
Ama tanıdıkça öyle olmadığını anladım
Ve onu hemen terk ettim

Acıtan sensizlik mi yoksa
Hayallerimin yıkılması mı?
Beni kahreden ayrılmak mı yoksa
Tekrar sana ulaşamama korkusu mu?
Beni korkutan kaybetmek mi yoksa
Sebebsiz yaşamak mı?

Merak ediyorum…
Acaba hiç elin telefona gidip
Benim numaramı ekrana getirip
Aramak istediğin ya da
Aramak için saatlerce düşündüğün oldu mu hiç?
Benim için elin telefona gitti mi?

Önce hayatın ne kadar karışık olduğunu anlarsın Sonra hayatı çözmeye çalışırsın Bir süre sonra başaramayınca Vazgeçersin, yaşamaya devam edersin Çoğu zaman aynı şeyleri yaşarsın Tek fark başlangıçlar olur Aynı sonuçları yaşarsın hepsinde Sonra aynı kargaşanın etrafında döndüğünü anlarsın Zamanla yaşamayı öğrenirsin Kimseye güvenmemeyi… Aynı hatalara düşmeye başlarsın Sonucu ezbere bilirsin Bir süre sonra geceleri Yatağınla boğuşmayı öğrenirsin Yorganına daha sıkı sarılmayı. Gecenin karanlığına, Tavandaki aynı noktaya alışırsın Zaman geçer devran döner Kendi başına kalmayı öğrenirsin Aslında kimsenin yanında olmadığını Sonuçlarını bildiğin hatalara düşersin yine Bir süre sonra olanları olduğu gibi Kabul etmeyi öğrenirsin Her şeyi öğrenirsin, alışırsın da Aynı hataya düştüğünde çektiğin acıya alışamazsın Ağır pişmanlık kokar çünkü Ama yine de elinden geleni yaparsın Çırpındıkça da biter gidersin Olanları olduğu gibi kabul edersin…. “Üzülme sakın.! Yaşayan ölülere yas tutulmaz..! ”

Küçük bir kalbin hikayesini anlatacağım size.Tek başına yaşayan,etrafındaki herkesi istemeden uzaklaştıran küçük bir kalp.
Sus artık kalbim seni duyacaklar
Biliyorum onun yüzünden ağlıyorsun
Alış artık ona,ne yaparsa yapsın
Sakla bir köşende
Daya sırtını ona,başka çaren yok