Havva kızı Şiiri - Kayhan Erol

Uzanmış da yatıyor iki tepe yamacında
Sırtını bir tepeye dayamış da
Bir bacağı diğer tepede
Açılmış ya eteği azıcık
Akşam ayazı çökmüş inceden
Örtmüyor üstünü haspa...
Duyulmaz olmuş ya sesi
Hafiif hafif fark edilir olmuş nefesi
Dur bi; dinledim de hafiften
Sanki horluyor gibi inceden.
Aah çarpılmaz mı hiç ademin oğlu
Sarsılmaz mı yer ana
Her nefesine.
Kulak kabartmaz mı sanırsın
Ağzından çıkan her sesine
Gitmez mi aklı
Çıkmaz mı yerinden
Gördükçe o yatışı
Çökmez mi en derinden.
Durursa nefesi öp onu ey sevgili
Yürüyemezse sarhoşluğundan
Sarıl.
Sarıl ki durmasın kalbi
Ademoğlunun
Yoksa neye yarar yatışı
Havva kızının.