Dünyadaki tüm çiçekleri toplamak
Geçti içimden.
Onların her birinin kokusunu
Çekmek uzun uzun
Tüm sevgilere sahip olmak
Kanatlarımın altına almak
Zalim dünya anlamadın sen şu canı
Ayırdın cananından
Toprağın altına gömdün umutları.
Ardından hapsettin derin bir kuyuya
Çıkamasın diye üzerini kireçle ördün.
Yetmezmiş gibi suyu da çektin ki
Gece uykunun en tatlı yerinde uyanmak
Sokak lambasının aydınlattığı oda karanlık
İçimdeki acı ayrılık
Hüzünse kimilerine göre saçmalık
Bir bataklığın içinde kıvranıyorum
İçine düştüğüm hasretle yanıyorum
Deli divane olmuş yüreğim
Özlem içinde kıvranmaktayım.
Gözlerim gözlerini arar olmuş yollarda
İçimde ateşler kor alevlere dönüşmüş.
Taşkınlıklar sel suları gibi
Her yana çarpar olmuş
Kır çiçeklerini görmedim
Uzaklardan kokularını hissetmedim
Sen gittin gideli başka yüreklere yüreğimi açmadım
İçimde kalanları dağıtmadım
Acı çeksem de sustum
İçimde sakladım
Bir demet gül uzattım hayata
Tek tek dağıttım basamaklarına.
Elimde kalan son gülü
Sana verdim düşünmeden.
O gülün adı sevdaydı
Diğerlerinden daha canlıydı.
İçimde bir açlık sensizliğe
Aşka sevgiye doyumsuzluğa
İsyanım kalpsizliğe
Yüreğe saplanan hainliğe
Görmeyen kör bakışlara
Sevgiyi hafife alanlara
Saydam bir camın ardında bekliyorum.
Ardını göremeyecek kadar körüm.
Karanlıklar içinde kalmışım
Yapayalnız.
Aydınlık bir hayat dileğim bir yerlerde saklı.
İçimde bir güç onu besliyor ve kuvvetlendiriyor.
Saydam bir camın ardında bekliyorum.
Ardını göremeyecek kadar körüm.
Karanlıklar içinde kalmışım
Yapayalnız.
Aydınlık bir hayat dileğim bir yerlerde saklı.
İçimde bir güç onu besliyor ve kuvvetlendiriyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!