Havva'dan Önceki ''Adem'' Gibi

İlk insan,peygamber,ilk duası faniyatın
Kabul etti yaradan,bağışladı tüm güzellikleri
Lakin kördü ve çıplak,kumdan bedeni
Açıldığında gözleri utandı,benim gibi....

Ey Resulallah; kalbine zikretti sevgiyi
Faniyatın ilk anası,tuttu Adem'in ellerini
Sevdi Adem; Havva'yı ve
Mutlulukları bahis bile değildi....

Yalnızlıktan kurtulduğu günlerin neşesiyle
Huzur doluydu Adem'in gözleri
Habil ile Kabil dünyaya geldiğinde
Açtı ellerine gökyüzüne ve şükretti.....

Dedi ki Şair-i Ozan İbrahim:
Mutluluk beni de bulacak mı faniyatta?
Yalnızlığımın tarifi gerekse; bilhassa,
Havva'dan önceki Adem gibiyim....