Havlıyorum Şiiri - Nurcan Talay

Karanlık inliyor duyuyorum
eller ekmek izinde
gözler zifiriyi boyuyor, biliyorum
ışık alın üstünde
bir parça umut kömür olmuştu anlıyorum
hayat bitiyor an içinde
sevenler beklerken canlı yakınlarını
ölüm korusunda kaldı nefesleri, izliyorum
insan göçüğü şehitlerinin
ardında duyuldu ağlama sesleri
babaaaaaaaa!
Evlaaaaaaaat!
Kardeeeeeeş!
Şişşttttttttttttttt kapayın çenenizi
hepinizi kınıyoruuuuum!
İnsan değerinden
terdir düşen
terli/yoruuuum
para yüzünden insanlık bitiriliyorsa
hayvan olmaya razıyım
işte bakın havlıyoruuuuum!
Hav hav hav!

Nurcan Talay
20.05.2010