Havlıyorken Köpekler Uzakta

Havlıyorken köpekler uzakta
Bırakıyorum göz yaşlarımı. yüz yıllık
bir şehir yıkılıyor. Ansızın...
bir ses oluyor soluğun. Bir korku
olduğunu anlıyorum sevdanın.

Hani kumsaldaydık, bir çift martı,
çığlıklı. Bir çift ayakkabıydı bıraktığın
Benim gibi seni giyinmeyi bekliyordu
Görenler bizi sahipsiz sandı
Halbuki aşk elimizden tutuyordu

Dünyayı düşünüyorduk, bir portakalı
soyarken. indik en dibine nesnelerin
Gördük ki hiçti kalan yalnız insan...
Gemiler geçiyordu açıktan. Yüzüne
bir şey yayıldı, bir yosun olmalı.

Neden bunları hatırladım, birden bire
Tarih düz mü gider garip
Vahim bir yanlış yapılmış matbaada
Basarken tarih kitabını, barbarlık
kaymış kadim çağlardan çağımıza

havlıyorken köpekler uzakta
dünyayı düşünüyorduk, çığlıklı
basarken tarih kitabını barbarlık
örgütleniyordu içimizdeki dağlarda
zulme karşı bir spartakus davranışı