Havlim Şiiri - Naat Feth Keyhüda

Üzgünlük ağlar gözlerimden ve beni hüsrana bağlar
Cömertliğimi koparır helalimden savurur kağıt misali
Beni aşkınla yandır ki hilem varmasın kalbe
Değinilmez gafletin sefilliğine beni benden ayırın
Deryamda boğuldum eftalim ırak oldu cümlemden ayrılmışım

Herkes farklı kainat yaşatır bendinde
Kavruldum ateşlerimde beni bu dünya yakar, zate binbir fesat daim
Üzülme Naatım baki ebedinde yaşam senden geri değil
Cahvarımdan best nidalar alışlanır hikmeti silik bilinmez ötesi
Kalbimi yerinden koparın yine yaşarım

Yaşam ikiye bölünmüş helal ve haramca gider ileriye
Dert sinemde sebeplenir kim kalır dünyadan geriye
Hem kılınmaz itaat dertten kim fenâ bulur
Hikmetimden sual olunmaz havlimi sulara daldırın