Havlarımış Şiiri - Cahit Konut

İnsanoğlu kapısına,
Azgın iti bağlarımış.
Önüne bir kemik atsa,
Karşı köye havlarımış.

Bir çul çıkmaz, bin kılından,
Salya saçılır dilinden.
Doğruca gitmez yolundan,
Dere, tepe, dağlarımış.

Gece uyutmaz obayı,
Yalı yemiş, kabadayı.
Görse bir kurdu, ayıyı,
Kuyrukları yağlarımış.*

Hırından usanmış yöre,
Saldırır topala, köre.
Aç kalınca yatar yere,
Kuyruk sallar, ağlarımış.

Bulursa bir hayvan leşi,
Hızar gibi keser dişi.
Birleşirse dördü-beşi,
Gördüğüne hoğlarımış.*

Durmaz kemirir kemiği,
Çok yavuz olur eniği.
KARAC’OZAN; bir feriği,
Tazı ile avlarımış.

17 Ocak 2018 GÖLBAŞI

*hoğlamak: Saldırmak, hücum etmek.
*Kuyrukları yağlamak: Zoru görünce kaçmak.