Havaya dar olmuşum Şiiri - Servet Balıbey

Havadar oturmuşum
Hava ya Dar olmuşum
Rüzgar beni savurur
Toz olup savrulmuşum

Dağınık bu ruhumu
Yerden topla Ey rüzgar
Gerisini sel alsın
Yeter aldığın kadar

Çokluğu zehir gördüm
Tamamlanmış imkansız
Tekamülle yol arar
Kayıplarım sınırsız

Bulgular darmadağın
Parmağımla topladım
Kayıplarsa erozyon
Heryönden yağmalandım

Düşmem artık ardına
Kaybettigim birşeyin
Bu rüzgar Yeter bana
Gitsin tüm eskierim

Giden Birşey de değer
Aranmaz Ey canciğer
Gidenden daha çürük
Olamaz hiçbir eder

Ben gitsemde gitmeyen
Beni Hiç terketmeyen
Bana ben olup benden
Umudunu kesmeyen

Zavallı ruhuma can
Sırtımda el babacan
Herkes kaçarken kalan
Hatamdan göz kaçıran

Böylesi dostum olsun
Aşkım olsun can olsun
Anne babadan öte
Her an yanımdan olsun

Var mı böyle dostunuz
Beni duyan insanlar
Böyle bir dost bulunmaz
Toplansa tüm insanlar

Gezindi gözlerimin
Işık ışık elleri
Yakaladı gölgede
Saklanmış ellerini

Tuttum bırakmam seni
Kavradım ellerini
Tuttuğum neki bilmem
Cok güçlüymüş bileği

Gözümdeki ışığa
Karışıp gidemezsin
Ben tuttum ya elini
Sen benden geçemezsin

Işığa işledim Tut
Yeter artık Ey soyut
Ellerini tutmusken
Avuçlarında uyut

Benim yüce güneşim
Yeryüzüne sinmişim
Kirli temiz ne varsa
Önüne serilmişim

Kavra beni Tüm yerle
Önce bir güzel derle
Senden ayrı kalmışım
Yalnız koyma kederle

Takas etme kimseyle
Mihenge vur bileyle
Ben bir cevher dağıyım
O sanatkar elinle

Aşka döndü feryadım
Meğer seni arardım
Ey aşkların Aşkını
Nasıl beni bağladın

Boynumdaki tasmamı
En üst göğe asmanı
İstiyorum Ey aşkım
Salla haklı Fermanı

En üst gökte bin güneş
Doğsun kara yüzüme
Gel benimle helalleş
Bu halime üzülme

Seviyorsun bilirim
Bende seni severim
Sen ne güzelsin aşkım
Önünde eğilirim

Adın neydi ey teklik
Göz Körelten yücelik
Ben sana aşık oldum
Yolundaymış bilgelik