Havasız İnsan Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

HAVASIZ İNSAN
Bu dünya Yusuf’un atıldığı bir kuyu
Daralıyorum! Havasız, karanlık koyu
Paralıyorum! Manayı boğuyor oyu
Çağırıyorum Azrail’i imdat deyu!

Yetermiş her şeye şeytanın fendi
Ebede erecekmiş olursa Yezid soyu
Çıban gibi bozunca Muhammedi dokuyu
Kurtarıcı Mesih olup gelecekmiş efendi

Nasıl olur bir tabutun peşinden yürüyen?
Yaklaşan kara haber gibi korkutur kaos sesleri
Sönmüş sineme düşmüş başım ağlatır kimsesizleri
Böyle olur can yoldaşından, eşinden ayrı düşen.

Korumaz mı Hz Muhammed’i Hz Hatice?
Hz Musa için Hz Asiye ile doğan netice
Hz İsa için Hz Meryem ile doğmadı mı ölmeden önce?
Ağlayarak mı dalınacak kalkılmaz uykuya esirce?
Abdullah Bedeloğlu