Havaleden Sonra Şiiri - İsmail Aksoy

Havaleden Sonra

O hasta oğlan.
Bir görünüme kilitlenmiş
bir boynuz misali katılaşmış dili.

Bir tahıl tarlası resmine dönmüş sırtını oturuyor.
Çenesi etrafındaki bandaj mumyalanmayı düşündürüyor insana.
Bir dalgıcınki gibi kalın gözlükleri. Ve her şey cevapsız
ve karanlıkta telefon çalması gibi şiddetli.

Fakat resim arkada. Huzur veren bir manzaradır bu
tahıllar altın renkli bir fırtına olsa da.
Mavi ateş mavisi bir gök ve devinen bulutlar. Aşağıda
o sarı dalgada yüzüyor bazı beyaz gömlekler:
orak sallayan adamlar – gölgeleri yok.

Tarlada bir adam çok uzaklarda ve sanki burada gibi görünür.
Yüzünü gölgeliyor geniş bir şapka.
Burada odada o karanlık biçime bakıyor gibi, belki yardım etmek için.

Tuhaf değil resmin genişlemeye başlaması ve hastanın arkasında açılması
ve batması. Kıvılcımlar saçıyor ve çekiçliyor resim. Her bir başak
tutuşmuş uyandırmak için o oğlanı!
Öbürü –tahıldaki– bir işaret veriyor.

Oğlan hareket ediyor.
Bunu kimse görmüyor.

[YOLDAKİ SIRLAR’dan, (1958)]

Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy