Havada Yağmur Yok, Aşk Yok

Gereği görülmüş bir olguya geri dönülmüyor.
Tercihen
Sebeplere danışır bir deli, karışır mahallerinde geçmişin
Tuhaf işlere; ne yalan diyeyim, hiç bakılmıyor.
Kalıyor insan kendi içinde sere serpe, çır çıplak.
Ortalık ayan değil, toza bulayanlara edilir merhamet
Karışıklığa dayanır biraz yürek, biraz atılır ileriye
Olacak ya! Sevebilir önüne çıkan kim olsa;
Küsebilir! Biraz kendini harap etsin! biraz da sevişince.
Matruktu, fazladan densizlik içinde, aşırı yolsuz!
Sıradan gelse bakılmaz bir hiçlik, tanınmaz bir yolcu
Bir kaldırım taşı kadar değmez di göze, sevmezdi kadın
Takılmazdı kollarına aşk diye;
Şerefsiz adamın...
Cehalet peçesini çıkarmamış, süzüyor hep etrafını.
Süzül be kadın! Süzül...

Yanan bir soba olmak ister bir deli
Etrafa yayılmak ister, gasp etmenin suçlu havasında.
Bir ateş ki içinde demir kafesinin
Bir duman tüter is tutmuş, kendi yüzünü bile.
Ne hiç edilir! Ne bertaraf!
Biri çıkar dumanı seviyorum der! Belli ki kirlenecek.
Yolludur o!
Azizim bize bu vakitler yamaçlardan
Taş atmak denize, yosunlara bakıp saatleri öldürmek
Geberesi bir hiçliğin susuzluğunu doldurup
Bakışlarımızın şişelerini, denize atmanın zamanıdır.
Ortalık; latif seslerine kurban edilmiş güzel kadın
Çekici hallerinin kıvraklığına bilirkişi kaynıyor.
Hadi biz işçiyiz, yüreğin küfe hamalı
Bir simit, bir bardak çaya canına üflenen!
Bir gülüş piyangodur milyon dolarlık servet
İnce topukların acılarını en iyi bilen.

Ne çıkar! Bahane sunmaktan içimize!
Şuh bir kadının olmak vardı gözlerine bakan
Ne akla hizmet ile takıldık gölgemize
Sahil boylarında yaylı yalım, atalım denize! o da çıldırsın.
Terledik emeğin saatlerinde, aş dedik!
Yürek denizinde çoğulun, hep töre...
Nah dedi hayat cana susup boyun eğdik
Gülecek yüz bulursun! Ara, gölgende ara!
Biz azizim
Hep ıslanıyoruz nedense bu kuru havalarda
Havada yağmur yok, aşk yok...