Havada Biraz Hüzün Var

Önce sarı
Sonra kırmızıdır sonbahar
Dallarda kızıl elma
Yerde sarı yapraklar.
Gün indi perdeledi kendini
Ey gönül, ey gönül
Nasıl da fark edemedin
Güz akşamlarının
Bu hüzünlü rengini.

Sığmazdı yüreğimize
Duvarlara yansıttık ellerimizle,
Ağaçların altında anlattık
Önce gölgeler bildi hayallerimizi.
Ve sayfalar doldurdu şiirlerimiz.

Koştuk, coştuk
Kurşunların arasından geçtik
Geldik bugüne,
Artık şimdi sonbahar
Havada biraz hüzün var.
Ne duvarda gölgede, hayal
Ne ağacın altında.
Birkaç sararmış sayfada
Birkaç kalıntı mısra,
“Yıllar sonra ne olacak
Gerçekleşecek mi hayaller
Yoksa gözle sevgilim gözle.”

Odalar boş
Salonlar sessiz
Çocuklar dağılmışlar
Direniş bitmiş,
Hayaller gölgelerde kaybolmuş gitmiş.

Ey gidi de deli gönül ey gidi
Gördün diye sonbaharın rengini
Engelleme taşsın. Bırak kendini,
Devam et yolunda, dostlar sevinsin.
Yiğidin halini yiğitler bilsin.

Meyve yere düşmeden dökülmez yaprak
Tohum düşsün ki yeşersin toprak
Ufukta kaybolan güneşe bak
Yarın nasıl da aydınlatır dünyayı.

Ne gün batar
Ne yıllar geçer,
Ne bir yıldız kayması
Ne de yolun sonudur,
Ey gönül, ey gönül
Bu güz mevsimi
Bu hüzünlü renk
San ki, ışık aldatması
San ki gölge oyunudur.