Havaalanı Hediyesi Şiiri - Kerem Yüce

Sevdiğim;
Gökyüzünde ışıkları göz kırpar gibi
Kesik kesik parlayanlara binip gidersin
Banaysa havaalanında ağlamışlığım kalır
O köşe başında aldığımız son nefesler
Ellerimizde içi suyla dolu iki şişe
İçip içip ayrılık kokulu gözyaşı üretirken
Bir mendili ikiye bölüp yaşları saklamışlığımız
Ve inersin kayıplığımın gölgesinde
Tutar elinden kuytu bir karanlık
Sesin yetişir parmaklarının değdiği tuşlardan
Yitirirsin gölgemde sevmişliğini,sevilmişliğini
Banaysa bir tek o sahte ayrılık
Beklemişliğimin ötesindeydi bekletilmişliğim
Ceplerimde saklarken aklıma sığmayanları
Keyifle doldurduğum cebimde sana yeni düşler
Oysa hiç yetişemem beklediğin istediğin günlere
Yola çıkarken cebime doldurduğum hayaller
Erir gider bir yankesicinin ellerinde
Boş görmenin hırsıyla yırtarım tüm ceplerimi
Yetişme çabamdaki sessiz yorgunluğum ecel olur
Ben sana artık yalnızca öfke biriktirirken
Havaalanında teslim ettiğim,elbisene damlayan
Kayıp şehirlerin rüzgarlarında kuruyup
Elbisende beyaz beyaz noktalar bırakan
O sildiğin gözyaşlarımdan hediye edebilirim...